سرمقاله فروردین ۹۸
گر نگهدار من آن است که من میدانم/شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد
سلام عزیزان دل
چهارده فروردین نود و هشت بود که به ستاد تازه تشکیل شده جمعیت امام علی در کوی نفت رفتم در میان انسانهای خیر و نیک اندیش شهر اهواز .
دیدم مردم شهرم اهواز به مِهر می کاشتند . همه نگران بودند ، نه اینکه نگران خودشان باشند . نگران محله های حاشیه نشین و منطقه های اطراف اهواز از سیل خوزستان که بیشتر از قبل محرومیت شان نشان داده شد .
شاید این اتفاق باعث شده تا رسالت خودمان را در قبال مسائل اجتماعی و فرهنگی شهرمان پیدا کنیم. اصلا ببینیم رسالت ما در مقابل مسائل اجتماعی ، فرهنگی شهر کلانشهر اهواز چیست ؟
و اما بعد...
تا بیست و پنج فروردین نود وهشت به مناطقی از قبیل آهودشت در ۴۵ کیلومتری جاده اهواز -شوش ، منطقه گلبهار ، منطقه عین دو ، منطقه سیدخلف ، منطقه دهکده در حمیدیه رفتم و مشاهده های زیادی داشتم . هدف من از این نوشتار تشکر از جمعیت مردمی دانشجویی و مستقل امام علی نیست ، چرا که این حرکت از سالهای قبل شروع شده و ادامه خواهد داشت . اما هدفی که در این نوشتار دنبال میشود این است که همه ی ما (بخصوص خوزستانی ها) رسالت واقعی خود را پیدا کنیم . بدانیم که چه رسالتی داریم در مقابل مردمی که در حاشیه شهر زندگی میکنند ؟
ببینیم واقعا چه کمکهایی میشود به آنها داشت ؟ آیا پیگیری مطالبات این مردم خوب، خوش قلب و بقول یکی از معلم های شهر که گفتند "هیچکس هیچوقت و ذاتا بد نیست " ، درست است ؟
دوستان و همشهری های عزیز خوزستانی نوشتار را به این شعر علیرضا افتخاری اتمام می رسانم.
بر آستان وفا سر نهاده ایم و هنوز /اگر امید گشایش بوَد از این باب است
سلام عزیزان دل
چهارده فروردین نود و هشت بود که به ستاد تازه تشکیل شده جمعیت امام علی در کوی نفت رفتم در میان انسانهای خیر و نیک اندیش شهر اهواز .
دیدم مردم شهرم اهواز به مِهر می کاشتند . همه نگران بودند ، نه اینکه نگران خودشان باشند . نگران محله های حاشیه نشین و منطقه های اطراف اهواز از سیل خوزستان که بیشتر از قبل محرومیت شان نشان داده شد .
شاید این اتفاق باعث شده تا رسالت خودمان را در قبال مسائل اجتماعی و فرهنگی شهرمان پیدا کنیم. اصلا ببینیم رسالت ما در مقابل مسائل اجتماعی ، فرهنگی شهر کلانشهر اهواز چیست ؟
و اما بعد...
تا بیست و پنج فروردین نود وهشت به مناطقی از قبیل آهودشت در ۴۵ کیلومتری جاده اهواز -شوش ، منطقه گلبهار ، منطقه عین دو ، منطقه سیدخلف ، منطقه دهکده در حمیدیه رفتم و مشاهده های زیادی داشتم . هدف من از این نوشتار تشکر از جمعیت مردمی دانشجویی و مستقل امام علی نیست ، چرا که این حرکت از سالهای قبل شروع شده و ادامه خواهد داشت . اما هدفی که در این نوشتار دنبال میشود این است که همه ی ما (بخصوص خوزستانی ها) رسالت واقعی خود را پیدا کنیم . بدانیم که چه رسالتی داریم در مقابل مردمی که در حاشیه شهر زندگی میکنند ؟
ببینیم واقعا چه کمکهایی میشود به آنها داشت ؟ آیا پیگیری مطالبات این مردم خوب، خوش قلب و بقول یکی از معلم های شهر که گفتند "هیچکس هیچوقت و ذاتا بد نیست " ، درست است ؟
دوستان و همشهری های عزیز خوزستانی نوشتار را به این شعر علیرضا افتخاری اتمام می رسانم.
بر آستان وفا سر نهاده ایم و هنوز /اگر امید گشایش بوَد از این باب است
به قلم حسین قربانی بیرگانی
شهروند اهوازی
بیست و پنج فروردین نود و هشت
https://www.instagram.com/p/BwO7Ok4Fgof/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=1r8pk9hrgpl7p
+ نوشته شده در ۱۳۹۸/۰۱/۲۵ ساعت 15 توسط حسين قرباني
|
سلام